«ابوبکر محمد بن زکریای رازی» حکیم، فیلسوف، فیزیکدان، شیمی‌دان و طبیب برجستة ایرانی و معروف به طبیب المسلمین و جالینوس العرب در سال 251 هجری قمری در ری به دنیا آمد و در همان جا رشد یافت. وی نخست پیشة زرگری داشته و به صنعت اکسیر می‌پرداخته است و چون بر اثر بخار و دود، چشم‌هایش متورم شد، در 40 سالگی ترک کیمیا کرده و به تحصیل طب پرداخت. یکی از آثار او در طب «من لایحضره الطبیب» یا «طب الفقرا» نام دارد. این کتاب برای عموم مردم در زمان عدم دسترسی به طبیب نگاشته شده است. کتاب یاد شده در 26 باب تنظیم شده و نسخ متعددی از آن در کتابخانه‌ها موجود است، از جمله نسخه‌ای خطی که به سال 989 هجری قمری نگاشته شده و به وسیلة مولانا مشکوه به کتابخانة دانشگاه تهران اهدا شده است و در تصحیح کتاب حاضر مورد استفاده قرار گرفته است. کتاب حاضر ترجمه‌ای از متن لایحضره الطبیب است که در زمان شاه اسماعیل صفوی به دست علاءالدین محمد طبیب انجام و نام تحفه سلیمانیه بر آن نهاده شد.

مولفان :دکتر ناصر رضایی پور پریسا مزینی